Γράφει η Αλέκα Κύρκου, DO, BSc(PT)

Μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Οστεοπαθητικής

Αναπνευστικό Σύστημα και Οστεοπαθητική

Το αναπνευστικό σύστημα είναι το σύστημα που λαμβάνει τον  ατμοσφαιρικό αέρα από το περιβάλλον, και τον εισάγει στους πνεύμονες, όπου γίνεται η ανταλλαγή των αερίων, δηλαδή του διοξειδίου του άνθρακα και του οξυγόνου. 

Το αναπνευστικό σύστημα ξεκινά από τη ρινική και την στοματική κοιλότητα και καταλήγει στις αναπνευστικές κυψελίδες, οπότε περιλαμβάνει: την ρινική κοιλότητα, τον ρινοφάρυγγα, τον στοματοφάρυγγα, τον λάρυγγα, την τραχεία, το βρογχικό δέντρο και τέλος τις αναπνευστικές κυψελίδες, στις οποίες γίνεται η ανταλλαγή των αερίων.

Το αναπνευστικό σύστημα χωρίζεται στο ανώτερο και στο κατώτερο αναπνευστικό σύστημα. Το ανώτερο αναπνευστικό περιλαμβάνει: τη μύτη, τον ρινοφάρυγγα και τον λάρυγγα, και το κατώτερο την τραχεία και τους βρόγχους. Τον διαχωρισμό αυτό ακολουθεί και η κατάταξη των αναπνευστικών νοσημάτων, κατατάσσονται δηλαδή σε νοσήματα του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος.

http://botanotherapeia.blogspot.com/2013/12/blog-post_28.html       

Αν και ο ρόλος του οστεοπαθητικού στα νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος, όταν αυτά είναι ενεργά, είναι πολύ σπουδαίος, εν τούτοις είναι συμπληρωματικός – υποστηρικτικός. Έτσι πρέπει να υπάρχει, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, σαφής διάγνωση από πνευμονολόγο, και ένα λεπτομερές ιστορικό του ασθενή.

Σε χρόνια αναπνευστικά νοσήματα, δεδομένου ότι με την πάροδο του χρόνου εγκαθίστανται παθολογικά κινητικά πρότυπα και δυσκαμψίες στον κορμό του ασθενή, η οστεοπαθητική μπορεί να αποκαταστήσει αυτές τις δυσκαμψίες και έτσι να δράσει προληπτικά, αναχαιτίζοντας την περαιτέρω εξέλιξη του αναπνευστικού προβλήματος.

Ο οστεοπαθητικός χρησιμοποιεί χειρισμούς που αποσκοπούν τόσο στη βελτίωση της κινητικότητας της θωρακικής κλωβού, όσο και στη βελτίωση της κινητικότητας των υπερκείμενων και των υποκείμενων ανατομικών δομών. Επίσης, ο οστεοπαθητικός χρησιμοποιεί τεχνικές που εστιάζουν στην αύξηση της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης και στη διέγερση των γαγγλίων του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ΑΝΣ), στην απελευθέρωση του αναπνευστικού διαφράγματος, στη χαλάρωση της περιοχής της τραχείας, στην αύξηση της κινητικότητας των πλευρών, στη σπλαχνική κινητοποίηση, καθώς και τεχνικές “άντλησης” της θωρακικής κλωβού (“thoracic pumping techniques”). Όλα αυτά αποτελούν πολύ σημαντικά εργαλεία στα χέρια του οστεοπαθητικού για την βελτίωση του αναπνευστικού συστήματος.

Τέλος, οι συστάσεις για αλλαγές μικρών καθημερινών συνηθειών, καθώς και η προσθήκη κάποιων εξειδικευμένων αναπνευστικών ασκήσεων, μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να διατηρήσει και να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την γενική του κατάσταση.

Αλέκα Κύρκου, DO, BSc(PT)