Το 2010, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε τα Κριτήρια Αναφοράς για την Επαγγελματική Επάρκεια των οστεοπαθητικών (who.int).
Το κείμενο αυτό περιγράφει τη φιλοσοφία και τις αρχές της οστεοπαθητικής καθώς και βασικές οδηγίες για την εκπαίδευση των οστεοπαθητικών. 

Επιπλέον, το 2016 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης (CEN) τυποποίησε την εκπαίδευση με περισσότερη λεπτομέρεια (cen.eu).

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οστεοπαθητικών (European Federation and Forum of Osteopaths) έχει αποδεχτεί αυτές τις οδηγίες όσον αφορά στην επιστημονική επάρκεια των πτυχιούχων οστεοπαθητικών. Έτσι, τα προγράμματα σπουδών που αναγνωρίζονται από την Ομοσπονδία είναι δύο ειδών:

Τύπου Ι, απευθύνεται σε ιατρούς και φυσικοθεραπευτές/νοσηλευτές, με 1700 ώρες διδασκαλίας, ή 

Τύπου ΙΙ, απευθύνεται σε αποφοίτους λυκείου, με 5000 ώρες διδασκαλίας (εκ των οποίων οι 1500 σε κλινική άσκηση).

Στην Ευρώπη, πανεπιστημιακές σχολές Τύπου Ι λειτουργούν στη Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Φινλανδία, Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία. Στην Αυστραλία, η οστεοπαθητική διδάσκεται σε τρία πανεπιστήμια, ενώ στη Ν. Ζηλανδία σε ένα.

Στις Η.Π.Α., η Οστεοπαθητική διδάσκεται σε 22 πανεπιστήμια, τα οποία δίνουν πτυχίο οστεοπαθητικού ιατρού (Doctor of Osteopathy), ισότιμο της ιατρικής. Κατ’ επέκταση, οι οστεοπαθητικοί ιατροί ειδικεύονται σε ειδικότητες (μαιευτική, ορθοπεδική, γαστρεντερολογία κοκ).

Στην Ελλάδα, η Γερμανική σχολή Osteopathie Schule Deutschland σε συνεργασία με την εταιρία Epimorfosis, λειτουργεί πρόγραμμα Τύπου Ι από το 2013 (epimorfosis.gr).

Οι απόφοιτοι του προγράμματος σπουδών γίνονται μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Οστεοπαθητικής.